Over circulariteit en de circulaire economie zien we steeds vaker iets voorbij komen. Zo kondigen steden aan dat ze in 2050 helemaal circulair willen zijn, ontwerpen bedrijven circulaire producten en worden hele productieketens onder de loep gelegd om de mate van circulariteit te bepalen. Toch zorgt het veelvoudige gebruik van de termen ‘circulair’ en ‘circulariteit’ ook voor verwarring. Want hoe zit het met het onderscheid tussen duurzaamheid en circulariteit en wanneer spreken we nu echt van circulariteit?
De opkomst van circulariteit
Circulariteit is een relatief nieuw begrip. De term circulaire economie werd iets voor het begin van deze eeuw geïntroduceerd. In 1990 werd het voor het eerst formeel gebruikt in een onderzoekspaper van de onderzoekers Pearce en Turner. Zo rond het jaar 2002 begon het gebruik van de term wereldwijd exponentieel toe te nemen. Inmiddels is het begrip ook onderdeel geworden van de Nederlandse taal en wordt het door veel bedrijven, organisaties en overheidsinstanties opgenomen in de beleidsplannen.
In tegenstelling tot circulariteit spreekt men al veel langer over duurzaamheid. Omdat circulariteit verwant is aan duurzaamheid, zorgt het bij veel mensen voor verwarring: beide termen worden tegenwoordig immers veel in het bedrijfsleven gebruikt. In sommige gevallen worden de termen ook door elkaar heen gebruikt, terwijl dat niet helemaal juist is.
Het verschil tussen duurzaamheid en circulariteit
Hoewel er zeker overeenkomsten zijn, zitten er toch belangrijke verschillen tussen de twee begrippen. Eenvoudig gezegd, is circulariteit altijd duurzaam, maar duurzaamheid niet altijd circulair.
Als we het hebben over duurzaamheid kijken we vaak breed naar het effect van een product of handeling op mensen, de planeet en de economie. Het Oxford woordenboek geeft als definitie van duurzaamheid: “vermijding van de uitputting van natuurlijke hulpbronnen met het oog op de handhaving van een ecologisch evenwicht”. Duurzaamheid, en het niet uitputten van natuurlijke hulpbronnen, kan dus op veel verschillende manieren en met meerdere methodes worden bereikt. Het is een term die aangeeft dat er gehandeld wordt met oog op de toekomst.
Circulariteit daarentegen, richt zich voornamelijk op (het sluiten van) grondstofkringlopen. Als definitie geeft de universiteit van Oxford het volgende: “een circulaire economie is een economisch systeem waarin producten en diensten worden verhandeld in gesloten kringlopen of “cycli”. Het is een economie waarin groei niet wordt gevoed of afhankelijk is van eindige hulpbronnen.” Bij circulariteit komen dus specifieke regels en handelswijzen kijken. Wordt hier niet aan voldaan? Dan kunnen we niet spreken van circulariteit.
In veel gevallen is duurzaamheid dus een overkoepelende term; een soort paraplu waar veel verschillende methodes en theorieën onder kunnen vallen. De circulaire economie is één van de methodes die gebruikt kan worden. Door gebruik te maken van sluitende kringlopen en het gebruik van eindige grondstoffen te vermijden, wordt de uitputting van natuurlijke hulpbronnen voorkomen. Zo draagt de circulaire economie dus bij aan een duurzamere wereld!
Zelf ook aan de slag met de circulaire economie of meer leren over de bouwstenen van circulariteit? Neem een kijkje in onze kennisbank en word ook circulair!
